Podobno od niedawna dostępna jest nowa metoda walki z warrozą za pomocą pożytecznych roztoczy Stratiolaelaps scimitus. Cytat z Wikipedii -> : "Od ubiegłego roku w Polsce dostępna jest biologiczna metoda zwalczania Varroa destructor w postaci pożytecznych roztoczy Stratiolaelaps scimitus, które aplikuje się do ula z pszczołami wiosną i jesienią. Roztocza są zbyt małe by zjadły Varroa destructor jednak walcząc z nim uszkadza go w stopniu uniemożliwiającym rozwój." Srodek o nazwie ENTOMINE zawiera takie pożyteczne roztocza. Więcej na filmiku:
Podane wyżej linki są bardzo ciekawe. Dla tych, którzy nie znają angielskiego podaję kilka linków do tłumaczeń tych stron. Tłumaczenia z Google (niezbyt dobre ale jednak): Link 1 Link2 Link3 Co wzbudza wątpliwości w stosunku do tych roztoczy: zabieg należy stosować wielokrotnie (roztocza nie są w stanie żyć długo w ulu gdzie nie ma gleby w której żyją i się rozmnażają) Nie zabijają warrozy pod zasklepem ponieważ tam nie są w stanie dotrzeć, stąd podobno dosyć niska skuteczność i dlatego należy stosować w okresie bezczerwiowym (wczesna wiosna, późna jesień). Warroza jest niejako ich zastępczym posiłkiem w czasie gdy poszukiwać będą swojego naturalnego pożywienia, w tym celu prawdopodobnie będą szukały gleby i tam uciekną. Cena jednokrotnego leczenia 6 rodzin to około 140zł wg. cennika ze strony producenta. Roztocza nie pochodzą z Polski i nie wiadomo jaki wpływ mogą mieć na nasze środowisko. Może ktoś już stosował wspomniane roztocza u siebie w pasiece i ma jakieś praktyczne obserwacje?
Na forum Tomka Miodka można przeczytać : Znalezione w sieci:
"Hypoaspis miles początkowo przeznaczony był do zwalczania Ziemiórek w uprawach roślin ozdobnych, okazało się jednak, że sprawdza się w także w zwalczaniu innych szkodników. Hypoaspis atakuje i uśmierca larwy Ziemiórek, nie likwiduje natomiast jaj oraz poczwarek. Hypoaspis miles znajduje się zwykle w górnej warstwie gleby lub doniczki lub w szczątkach roślinnych na powierzchni gleby. Samice Hypoaspis miles składają jaja między cząstkami gleby lub torfu. W temperaturze 20°C z tych jaj po około 6 dniach wylęgają się sześcionogie larwy. Po kolejnych 2 dniach zaczynają aktywnie poszukiwać pożywienia prze okres około 10 dni kiedy to osiągają formę dorosłą. , W temperaturze 20°C cały cykl rozwojowy od jaja do osobnika dorosłego zajmuje przeciętnie 17 -18 dni i zależy też od dostępności i jakości pożywienia.
W temperaturze 15 ° C całkowity rozwój rozciąga się do 34 dni a w temperaturze 10 ° C zostaje zupełnie zahamowany. Osobniki dorosłe potrafią jednak przetrwać niekorzystny okres i zacząć ponownie się rozmnażać. Przy wzroście temperatury do 24 ° C, cały cykl skraca się do około 12 dni a w temperaturze 32 ° C i więcej zostaje ponownie zahamowany.
Osobniki dorosłe zdolne są do życia przez kilka miesięcy a w przypadku braku pożywienia potrafią przetrwać nawet 70 dni (pod warunkiem, że wcześniej się najadły) Taka niezwykła żywotność tego organizmu pozwala mu skutecznie walczyć z pojawiającymi się szkodnikami. Jako że Hypoaspis żywi się nie tylko larwami Ziemiórek jest wykorzystywany również do walki z innymi szkodnikami. "
(podobno Hypoaspis miles to to samo co Stratiolaelaps scimitus)
